Verzamelde gedichten
Nog niet verschenen, reserveer een exemplaar
Beschikbaar op 31-10-2024
De verzamelde poëzie van een van de allergrootste dichters van ons taalgebied
Er zijn maar weinig dingen
waar ik me niet voor schaam
in mijn herinneringen.
Ik wilde dat mijn naam
alleen maar voort zou leven
– áls iemand hem nog weet –
door wat ik heb geschreven
en niet door wat ik deed.
Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 1951) is een van de meest geliefde dichters van Nederland. Zijn bundel Onmogelijk geluk behoort tot de succesvolste dichtbundels aller tijden. Rawie ontving in 2008 de Charlotte Köhler Prijs voor zijn gehele oeuvre. In 2021 publiceerde hij Een luchtbel in een vluchtige rivier, een verzameling poëzievertalingen met commentaar.
Details
Handschrift
Vijf jaar na zijn uiterst succesvolle De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag publiceert Jean Pierre Rawie dit najaar zijn grote nieuwe dichtbundel Handschrift. Op ontroerende wijze doet …
Verzamelde verzen
Verzamelde verzen van Jean Pierre Rawie bevat alle gedichten uit de bundels Het meisje en de dood (1979), Intensive Care (1982), Kwade trouw (1986), Woelig stof (1989), Onmogelijk geluk (1992) en …
Verzamelde gedichten
De verzamelde poëzie van een van de allergrootste dichters van ons taalgebiedEr zijn maar weinig dingen waar ik me niet voor schaam in mijn herinneringen. Ik wilde dat mijn naam …
Oude gedichten
Oude gedichten van Jean Pierre Rawie bevat alle gedichten uit de bundel Het meisje en de dood (1979), Intensive Care (1982) en Kwade trouw (1986).
Woelig stof
‘Idylle’ Het regende toen ik de trein betraddie mij zo vaak uit steeds dezelfde stedendoor steeds eenzelfde regen had geredennaar steeds dezelfde noordelijke stad. Vermoeid uit mijn gedachten weggegledenhad ik …
Een Luchtbel in een vluchtige rivier
In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler …
Geleende tijd
‘Foto’ Mijn moeder heeft de foto uitgekozendie na zijn dood het meeste op hem lijkt.Naarmate langzaam de meedogenloze,mij nog veranderende tijd verstrijkt, fixeer ik hem steeds meer in deze pose;het …
Hebben we hiervoor tachtig jaar gevochten
Sinds meer dan twaalf jaar schrijft Jean Pierre Rawie meer proza dan poëzie, in de vorm van een wekelijkse bijdrage aan het Dagblad van het Noorden. Beschreef hij daarin aanvankelijk …