Woelig stof
‘Idylle’
Het regende toen ik de trein betrad
die mij zo vaak uit steeds dezelfde steden
door steeds eenzelfde regen had gereden
naar steeds dezelfde noordelijke stad.
Vermoeid uit mijn gedachten weggegleden
had ik een vaag soort halve slaap gevat:
mijn niet meer te traceren levenspad
verloor zich in een anoniem verleden.
Toen naderde de trein de brug, en uit
een halve droom schoot ik ten halve wakker;
wat laatste druppels waaiden van de ruit.
Ik zag: de IJssel stroomt nog naar de zee.
Gods licht beschijnt Gods water en Gods akker.
In groene uiterwaarden graast het vee
Details
Woelig stof
‘Idylle’ Het regende toen ik de trein betraddie mij zo vaak uit steeds dezelfde stedendoor steeds eenzelfde regen had geredennaar steeds dezelfde noordelijke stad. Vermoeid uit mijn gedachten weggegledenhad ik …
Verzamelde gedichten
Er zijn maar weinig dingenwaar ik me niet voor schaamin mijn herinneringen.Ik wilde dat mijn naamalleen maar voort zou leven– áls iemand hem nog weet –door wat ik heb geschrevenen …
Een Luchtbel in een vluchtige rivier
In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler …
Handschrift
Vijf jaar na zijn uiterst succesvolle De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag publiceert Jean Pierre Rawie dit najaar zijn grote nieuwe dichtbundel Handschrift. Op ontroerende wijze doet …
Oude gedichten
Oude gedichten van Jean Pierre Rawie bevat alle gedichten uit de bundel Het meisje en de dood (1979), Intensive Care (1982) en Kwade trouw (1986).
Hebben we hiervoor tachtig jaar gevochten
Sinds meer dan twaalf jaar schrijft Jean Pierre Rawie meer proza dan poëzie, in de vorm van een wekelijkse bijdrage aan het Dagblad van het Noorden. Beschreef hij daarin aanvankelijk …
Geleende tijd
‘Foto’ Mijn moeder heeft de foto uitgekozendie na zijn dood het meeste op hem lijkt.Naarmate langzaam de meedogenloze,mij nog veranderende tijd verstrijkt, fixeer ik hem steeds meer in deze pose;het …