Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 1951) is een van de meest geliefde dichters van Nederland. Zijn bundel Onmogelijk geluk behoort tot de succesvolste dichtbundels aller tijden. Rawie ontving in 2008 de Charlotte Köhler Prijs voor zijn gehele oeuvre. In 2021 publiceerde hij Een luchtbel in een vluchtige rivier, een verzameling poëzievertalingen met commentaar.
Er zijn maar weinig dingenwaar ik me niet voor schaamin mijn herinneringen.Ik wilde dat mijn naamalleen maar voort zou leven– áls iemand hem nog weet –door wat ik heb geschrevenen …
Sinds meer dan twaalf jaar schrijft Jean Pierre Rawie meer proza dan poëzie, in de vorm van een wekelijkse bijdrage aan het Dagblad van het Noorden. Beschreef hij daarin aanvankelijk …
In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler …
Vijf jaar na zijn uiterst succesvolle De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag publiceert Jean Pierre Rawie dit najaar zijn grote nieuwe dichtbundel Handschrift. Op ontroerende wijze doet …
‘Foto’ Mijn moeder heeft de foto uitgekozendie na zijn dood het meeste op hem lijkt.Naarmate langzaam de meedogenloze,mij nog veranderende tijd verstrijkt, fixeer ik hem steeds meer in deze pose;het …
‘Idylle’ Het regende toen ik de trein betraddie mij zo vaak uit steeds dezelfde stedendoor steeds eenzelfde regen had geredennaar steeds dezelfde noordelijke stad. Vermoeid uit mijn gedachten weggegledenhad ik …
Oude gedichten van Jean Pierre Rawie bevat alle gedichten uit de bundel Het meisje en de dood (1979), Intensive Care (1982) en Kwade trouw (1986).
