Hoor nu mijn stem

Ina verloor op driejarige leeftijd haar ouders en groeit op bij haar opa en zijn twee ongetrouwde zussen Ma en Sjaan. Deze ‘familie’ bewandelt de oude paden van het gereformeerde geloof, en de jonge, ambitieuze Ina probeert te klimmen op de trappen van Gods genade, zoals haar lichtende voorbeeld tante Ma. Naarmate ze volwassen wordt, lonkt ook de maatschappelijke ladder, die gemakkelijker te beklimmen lijkt. Zal ze haar milieu ontstijgen of belooft ze trouw aan God?

Wat doet het met je wanneer je merkt dat men op jouw plek liever iemand anders ziet? Gina, zelfverklaard beste radio-interviewer van Nederland, verliest in korte tijd haar baan, haar geliefde en haar waardigheid. Haar leven lang heeft ze geïnformeerd naar de ideeën en de binnenwereld van anderen. Maar hoe staat het met haar eigen innerlijk?

In deze nieuwe, psychologische roman geeft Franca Treur een stem aan vrouwen uit dat deel van onze samenleving waar een vrouw niet vaak wordt gehoord.

Franca Treur (1979) is schrijver van romans, verhalen, essays en columns. Ze debuteerde met het bekroonde en verfilmde Dorsvloer vol confetti, dat speelt in een bevindelijk gereformeerd milieu (meer dan 150.000 verkochte exemplaren). Later volgden De woongroep, het Zeeuwse Boekenweekgeschenk Ik zou maar nergens op rekenen en een bundeling van de piepkleine psychologische verhalen X&Y, die ze schreef voor nrc Handelsblad.

‘Het kenmerkende Treur-gevoel, de ongewone combinatie van bevrijding en verlies, komt nog beter dan voorheen naar voren. Erg goed zijn de vlijmende miniportretjes die Franca Treur door de roman strooit.’
arjan peters, de volkskrant ****

‘Oh, zoals Franca Treur in een luttel zinnetje een heel mens en een hele wereld kan vangen!’
thomas de veen, nrc handelsblad ****

‘In Franca Treurs benadering beluister ik een warme mengeling van mededogen en heimwee. Vooral haar stijl verdient bewondering. Ze weet uiteenlopende mensen levensecht te laten praten. Haar zinnen zijn steevast niet alleen het lezen, maar ook het overdenken waard.’
mario molegraaf, pzc

‘In Hoor nu mijn stem stikt het van de uiterst citeerbare zinnen. Keer op keer weet Franca Treur een situatie in een paar sprekende beelden te vatten, waarna ze op zoek gaat naar de psychologische inhoud ervan. (…) Hoor nu mijn stem is een roman over ontworteling, schuld en boete.’
marnix verplancke, knack

‘Hoor nu mijn stem doet denken aan Treurs eerste boek, maar dan inhoudelijk sterker uitgewerkt. (…) Met algemeen menselijke vragen zoals: “Hoe kun je diepe relaties aangaan en tegelijk jezelf zijn en jezelf laten zien?” Dat maakt het boek ook in algemenere zin herkenbaar voor lezers, ongeacht geloof of achtergrond.(…) Het leven van Ina is uiterst herkenbaar voor alle refomeisjes van haar generatie.’
enny de bruin, reformatorisch dagblad