Jij zegt het

Voor de meeste mensen bestaan wij alleen in een boek, mijn bruid en ik. De afgelopen vijfendertig jaar heb ik met een machteloos afgrijzen moeten aanzien hoe onze echte levens bedolven raakten onder een modderstroom van apocriefe verhalen, valse getuigenissen, roddels, verzinsels, mythen, hoe onze ware, complexe persoonlijkheden werden vervangen door clichématige personages, ingedikt tot een simpel, hanteerbaar logo, op maat gesneden voor een sensatiebelust lezerspubliek.
En dan was zij de broze heilige, en ik de brute verrader.
Ik heb gezwegen.
Tot nu.

Ted Hughes en Sylvia Plath vormen het beroemdste liefdespaar uit de moderne westerse literatuur. In Jij zegt het geeft Connie Palmen de in 1998 overleden Ted Hughes een stem. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde huwelijk dat op 11 februari 1963 eindigt in de zelfmoord van zijn vrouw, en op zijn leven dat vanaf dat moment door deze dood wordt beheerst. In de talloze biografieën die van haar verschijnen krijgt zij de status van martelares, hij die van verrader en moordenaar, beschimpt door wildvreemden en aangeklaagd door mensen die hij als vriend beschouwde.
Op ingetogen, scherpzinnige wijze beschrijft Palmen de gedachten, angsten en bezweringen van de bruidegom, en de diep tragische band met de vrouw die zijn leven zou bepalen.
Jij zegt het is een aangrijpende roman over de liefde en de dood.

Connie Palmen schreef in een kwarteeuw zes grote romans, een novelle, verhalen, essays en het Logboek van een onbarmhartig jaar. In 2017 publiceerde zij het Boekenweekessay De zonde van de vrouw en een bundel verzamelde essays, Het drama van de afhankelijkheid.

‘Jij zegt het is Palmens beste roman.’
Arjen Fortuin, NRC Handelsblad ****

‘De grote kracht van Connie Palmen in het goed geschreven Jij zegt het, is dat je eigenlijk meteen wordt ingepalmd door de stem van Ted Hughes. Je vergeet dat het niet zijn stem is, maar die van de schrijfster. Dan heb je als romancier je werk gedaan. Klasse.’
Maarten Moll, Het Parool ****

‘Jij zegt het is een verhaal dat je niet opzij kunt leggen voor de laatste bladzijde gelezen is. Het vat je bij de strot en laat je niet meer los – alsof je de hele nacht naar een bekentenis van een intieme vriend hebt geluisterd en wankelend terugkeert naar je eigen (bleke) realiteit, dronken, niet van de alcohol, maar van de heftige emotionele reis die je hebt gemaakt.’
Annick Vandorpe, De Morgen ****

‘Jij zegt het is meeslepend romantisch, over een liefde die zo groot is dat het pijnlijk wordt.’
Irene Start, Elsevier *****

‘Als alle schrijvers in Nederland met zoveel durf, ambitie, intellectuele nieuwsgierigheid, arrogantie, of eigenlijk ballen, zouden schrijven als Connie Palmen, zou de literatuur een stuk spannender zijn.’
Joost de Vries, De Groene Amsterdammer

‘Jij zegt het is Palmens beste boek ooit.’
Koen Eykhout, De Limburger *****

‘Een groots verhaal over liefde en dood.’
Gazet van Antwerpen ****