Het Perenveld

De leraar geschiedenis moet dood, niet zonder reden. En de kinderen zouden over het zompige perenveld naar de vrijheid moeten rennen. Dat zijn de plannen van Lela, een meisje van achttien. Op het internaat voor geestelijk gehandicapte kinderen in Tbilisi, een relict uit Sovjettijden, ontfermt Lela zich over de andere kinderen, al dan niet ‘debielen’, door de wereld in de steek gelaten. Vooral beschermt ze Irakli, die per telefoon contact met zijn naar Griekenland verdwenen moeder probeert te zoeken en de gruwelijke waarheid over haar niet wil weten. Wacht Irakli een nieuw leven, als een echtpaar uit Amerika hem wil adopteren?
Het perenveld is een overrompelende roman over een bijna vergeten uithoek van Europa, Georgië in de wilde jaren negentig. Nana Ekvtimisjvili schrijft prachtig over zomerhitte en over regendagen, over mensen met een gebrek die toch weten te overwinnen, over hoop in een hopeloze omgeving, en heel subtiel over misbruik en ware liefde.

Nana Ekvtimisjvili (Tbilisi, Georgië, 1978) studeerde aan de Filmuniversität Babelsberg en werd geprezen om films als My happy family (2017). Haar literaire debuut Het perenveld (2015) werd in Georgië en later in Duitsland een bestseller en maakte diepe indruk.

Over Het perenveld:
‘Nana Ekvtimisjvili heeft een boek geschreven dat een stem geeft aan de in de steek gelatenen, en tegelijk ruwheid en onverschilligheid aanklaagt.’
WDR

‘De roman, zuinig met woorden, vibreert onder wat wordt weggelaten en verzwegen.’
Die Zeit

‘Behoedzaam, hartverscheurend, zij het volstrekt onsentimenteel, maar met poëtische kracht, vertelt ze over kinderen aan de rand van de stad, aan de rand van de maatschappij.’
Bayerischer Rundfunk

‘In Georgië, dat voortdurend door andere landen werd overheerst, bestaat over alles een zwijgcultuur. En dat komt vooral door het Sovjet-verleden, waarin de geheime politie van Stalin een grote rol speelde. Het achtste leven gaat erover, in alle denkbare, grote emoties. Maar in Het perenveld overheerst de kunst van het zwijgen en dus van het weglaten. En dat maakt die roman tot een veel beter boek.’
Michel Krielaars, NRC Handelsblad