Abbie Chalgoum te gast bij Tijd voor MAX

Gisteren was Abbie Chalgoum te gast bij Tijd voor MAX. Daar vertelde hij over zijn recent verschenen debuutroman Ik blijf bij je. Het leven lijkt hem toe te lachen, maar dat blijkt schijn. Achter dat vrolijke masker schuilt een hele depressieve man, die zijn afscheidsbrief al geschreven had.

Abbie vertelt bij Tijd voor MAX hoe het allemaal is begonnen: ‘Mijn vader gebruikte zijn handen om te praten’.

Hij besloot een brief te schrijven, en te vertrekken naar het buitenland met de bedoeling nooit meer terug te keren. Toch blijft hij vechten, en besluit hij dit boek te schrijven om mensen te laten zien dat zij niet de enigen zijn.

U luistert dit programma hier terug.

Over Ik blijf bij je:

Het is 1983 wanneer Abbie Chalgoum als peuter van Marokko naar Nederland emigreert. Dertig jaar later is hij dé knuffelallochtoon van Venlo: hij is een populaire docent op het Valuascollege, speelt in de Venlose Revue, wordt Prins Carnaval, kruipt in de huid van Jezus tijdens de Passiespelen en staat op de kieslijst van de PvdA in Venlo. Abbie is het toonbeeld van integratie en het leven lijkt hem toe te lachen.
Maar dan, in 2013, beleeft hij de donkerste nacht van zijn leven. Vanwege de duistere stemmen in zijn hoofd lijkt er maar één uitweg mogelijk. Hij onderneemt een zelfmoordpoging die hij ternauwernood overleefd. Want wat zijn buitenkant niet laat zien, is het voortdurende gevecht om erbij te horen.
Ik blijf bij je is een ontroerend en beklemmend verhaal over een alsmaar groter wordende dreiging. Een depressie klemt zich steeds verder vast aan Abbie en wil bij hem blijven. De verstoorde band met zijn vader, de stemmen in zijn hoofd en zijn overmatige drankgebruik vormen de basis van deze ongekende tragedie.

Abbie Chalgoum (1979, Marrakech) is acteur en mbo-docent IVS. Alwin Grijseels (1979, Tegelen) is toneelschrijver en hielp Abbie bij het schrijven van deze autobiografische roman. In 2022 verschijnt zijn theaterversie van Ik blijf bij je.

‘Het schrijfadagium show, don’t tell betekent niets als een schrijver vanuit zijn hart vertelt en in woorden laat zien wie hij werkelijk is. Dat doet Abbie. Zeer bewonderingswaardig.’ Jan van Mersbergen