Ernst Timmer te gast bij NTR Kunststof
Gisteren was Ernst Timmer, auteur van het onlangs bij Uitgeverij Prometheus verschenen bijzondere boek De val van mijn moeder, te gast bij radioprogramma Kunststof op Radio1. Timmer sprak over de reis die hij met zijn moeder maakte in zorgland, waarop De val van mijn moeder grotendeels gebaseerd is. ‘Het is mijn meest autobiografische werk. […] Dat maakt het heel speciaal,’ aldus Timmer over het boek. Luister hier het fragment terug.
Over De val van mijn moeder:
Joost Beekman, het alter ego van de schrijver, beschrijft hoe zijn moeder na een val haar arm breekt en een ongeplande reis door zorgland maakt.
Hij schildert de aftakeling als een avontuur. In hilarische korte hoofdstukjes reist de lezer mee met de oude moeder, die nauwelijks weet wat haar overkomt, maar die monter het hele zorgtraject aflegt. Als in een roadmovie trekt een bonte stoet van dokters en zorgfunctionarissen, verpleegkundigen en verzorgsters, helpenden en maatschappelijk werksters voorbij.
De verteller neemt de gelegenheid te baat om terug te blikken op het leven van zijn moeder, een vrouw die haar leven lang heeft geprobeerd om mensen te helpen, maar die nu zelf afhankelijk is geworden van hulp.
Naast schrijver is Ernst Timmer ambulant begeleider in de gehandicaptenzorg. Voorheen schreef hij onder meer Zwarte ogen (2003) en De Noordzee opening (2010), die beide op de longlist van zowel de AKO als de Libris Literatuurprijs stonden. In 2013 verscheen de roman Florijn, die lovend werd ontvangen.
Over Florijn:
‘Timmer heeft de literatuur verrijkt met dit aandoenlijke hulpverleningsboek.’ NRC Handelsblad ****
‘Zelden heb ik zo’n indringend beeld van de zorg in Nederland gekregen. (…) Een boek dat je zeker bijblijft.’ Rob Schouten, Trouw
‘Een pakkende en geestige roman.’ De Groene Amsterdammer
‘Een hilarisch boek waarvan de tekst min of meer is uitgebeend tot op het bot. Perfect zomerleesvoer!’ DWDD Magazine
Over Zwarte ogen:
‘Wat ik las was zo verrassend dat ik geen zin wou missen. De stijl was zo bijzonder dat ik geen woord wou missen.’ Piet Grijs
