Interview met Herman Stevens in Trouw: ‘Literatuur betekent onbekende werelden verkennen’
Afgelopen weekend verscheen er een uitgebreid interview met Herman Stevens, auteur van het recent verschenen Het sterke geslacht. In dit nieuwe boek neemt Stevens het schrijverschap, en met name het vrouwelijk schrijverschap, onder de loep. Twintig jaar geleden was het nog normaal dat vrouwen nooit een literaire prijs wonnen. Toch is schrijven volgens Stevens een stereotiep vrouwelijke bezigheid, ook voor mannen.
In het interview met Trouw-journalist Paul van der Steen spreekt Stevens over de drijfveren voor het schrijven van zijn jongste boek en waarom juist hij, als man, deze boodschap over het vrouwelijk schrijverschap de wereld in brengt. ‘Iemand moet het doen’, stelt Stevens, ‘Literatuur betekent onbekende werelden verkennen. Daarom heb ik altijd graag boeken van vrouwen gelezen. Die krijgen vaak niet de aandacht die ze verdienen.’
Als voorbeeld van een ondergewaardeerde vrouwelijke auteur noemt Stevens Doeschka Meijsing. ‘Ze is altijd wel een heldin van me geweest. Dat ik dit zeg, is eigenlijk al uitzonderlijk. Normaal hoor je mannen nooit praten over vrouwen die ze beschouwen als hun held of voorbeeld.’ Volgens Stevens is het idee van de vrouwelijke stem in de literatuur, die gekenmerkt wordt door weinig interpunctie, associativiteit en meer nadruk op gevoelens, een verzinsel dat ooit bedacht is door een man. ‘Een deel van de mannen wil kost wat kost de status quo handhaven en probeert het lezerspubliek te conditioneren.’
Lees hier het volledige interview met Herman Stevens in Trouw.
Eerder was Herman Stevens al te zien in de uitzending van VPRO Boeken.
Over Het sterke geslacht:
Twintig jaar geleden was het nog normaal dat vrouwen nooit een literaire prijs wonnen. Aan de borreltafel kon je rustig beweren dat vrouwen niet konden schrijven, want grote schrijfsters bestonden niet en uitzonderingen bevestigden de regel. Deze houding is niet meer vol te houden nu er een sterke generatie jonge schrijfsters is opgestaan.
In Het sterke geslacht bekijkt romanschrijver en criticus Herman Stevens het van de andere kant. Schrijven, meent Stevens, is eigenlijk een stereotiep vrouwelijke bezigheid, ook voor mannen. Stevens onderzoekt hoe schrijvers omgaan met hun rol als vrouw of man. Met aanstekelijk enthousiasme herleest hij schrijvers als Doeschka Meijsing, Margriet de Moor, Mensje van Keulen, Maria Stahlie, Wanda Reisel en Lorrie Moore, en ook opvallende jongere schrijfsters als Nina Polak en Bregje Hofstede komen aan bod.
Stevens schrijft eveneens over een aantal mannelijke grootheden. Uiteindelijk doet het er niet toe of je man of vrouw bent, slecht schrijven blijft de grootste zonde voor Stevens, zoals blijkt uit een grondige takedown van Philip Roths latere werk.
