Lale Gül geïnterviewd in VIVA
Lale Gül vertelt in VIVA over haar debuutroman Ik ga leven. Ze is het met interviewster Eva Hoeke eens dat het niet zo kan zijn dat zij in háár boek niet over haar ervaring mag gaan, alleen maar omdat die niet voor iedereen staat:
‘Ik kan als schrijver niet denken: laat ik dit maar niet opschrijven, want straks geef ik mensen een verkeerd beeld. Ik vind: je schrijft zonder zelfcensuur, en anders schrijf je maar niet.’
Gül zegt aan de ene kant spijt te hebben van haar boek en de backlash omdat ze daardoor haar familie kwijt raakte. Daar staat tegenover dat ze door haar boek zoveel leuke dingen meemaakt en het grootste voordeel vindt ze dat ze nu in vrijheid leeft:
‘Ik kan dragen wat ik wil, ik kan me opmaken wanneer ik wil, ik kan daten, alles. […] Ik heb zelfs laatst een wijntje gedronken, ongelooflijk! En als het straks zomer is, kan ik gewoon met blote benen lopen. Daar staan anderen niet bij stil, maar voor mij is dat een totaal nieuwe vrijheid.’
U leest dit interview hier terug.
Over Ik ga leven:
‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’
Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen.
‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’
In een ongekend eerlijk relaas onderzoekt Büsra met veel humor de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit. Als er iemand geen blad voor de mond neemt, is het Büsra wel.
Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer.
