Lovende recensie voor Bloed en rozen van Jacqueline Bel

Vandaag verscheen in De Groene Amsterdammer een prachtige recensie van Bloed en rozen van Jacqueline Bel. Recensent Cyrille Offermans opent het artikel met ‘Eindelijk is er een goede geschiedenis van de Nederlandse letteren. Helder, leesbaar en met evenredige aandacht voor Vlaanderen en Nederland. Een boek van jewelste.’ Ook zegt Offermans: ‘De stof is zo uitgebreid en divers dat het gevaar van een gortdroog naslagwerk op de loer ligt. Maar nee, daaraan ontkomt de schrijfster dankzij haar heldere stijl en haar compositorische talent.’

Vlak na verschijning ontving Bloed en rozen ook al veel media-aandacht. Zo stond er een mooie recensie in de Volkskrant en verschenen er stukken in NRC Handelsblad, Het Parool en Dagblad van het Noorden. In nrc.next werd Bloed en rozen genoemd als een van de beste boeken van 2015.

Over Bloed en rozen:
Bloed en rozen beschrijft de watervlugge afwisseling van literaire generaties en hun tijdschriften, modes en stromingen in de literatuur in Nederland en Vlaanderen tussen 1900 en 1945. Het is de periode van nog altijd geliefde auteurs als Louis Couperus, Carry van Bruggen, Herman Gorter, M. Vasalis, Paul van Ostaijen en Willem Elsschot. Maar ook van vergeten schrijvers als Top Naeff, Anna de Savornin Lohman en Lode Baekelmans. Het is de tijd van de opkomst en ondergang van totalitaire ideologieën  die ook hun sporen nalaten in de letteren. Maar allesbepalend zijn de twee wereldoorlogen die de status-quo van de negentiende eeuw vernietigen. Vlaamse dichters trekken in de Grote Oorlog ten strijde ‘in een geur van bloed en rozen’. Oorlog verandert voorgoed de manier waarop schrijvers en dichters in de Lage Landen in de eerste helft van de vorige eeuw naar de wereld kijken. De literatuur in tijden van oorlog, getekend door collaboratie en verzet, is integraal onderdeel van deze literatuurgeschiedenis in breedbeeld. Die ruime visie bestrijkt verder bijvoorbeeld de doorbraak van de avant-garde, hoge én lage literatuur, jazz, literaire journalistiek, film, radio, maar ook de populariteit van vrouwelijke auteurs en koloniale romans. Er staat in Bloed en rozen geen hek om de Nederlandse letteren. Literatoren in Noord en Zuid lieten zich inspireren door vakgenoten uit het buitenland zoals Marcel Proust, Virginia Woolf en James Joyce en ook die literaire internationale hoort bij de geschiedenis van de Nederlandse literatuur van fin de siècle tot modernisme.

Bloed en rozen is onderdeel van de reeks Geschiedenis van de Nederlandse literatuur, een initiatief van de Nederlandse Taalunie.

Jacqueline Bel (1958) is universitair hoofddocent moderne Nederlandse letterkunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ze publiceerde over het fin de siècle, het interbellum, de Grote Oorlog en de (post)koloniale literatuur.

‘Dit is geen saai handboek.’ de Volkskrant ****

‘Bloedstollend verhaal over literatuur in tijden van crisis, wereldoorlogen, dekolonisatie en emancipatie. Cultuurgeschiedenis op haar best.’ nrc.next