Tom Lanoye te gast bij De Wereld Draait Door
Gisteravond was Tom Lanoye te zien bij Matthijs van Nieuwkerk in DWDD. In de uitzending sprak de auteur over de verfilming van zijn bestseller Sprakeloos, die na de première in België op 15 juni ook in Nederland zal verschijnen. De filmregie werd door Hilde Van Mieghem op zich genomen, acteurs Stany Crets en Vivian De Muynick vertolkten de hoofdrollen. De film kreeg op Cinenews vier sterren van het publiek.
Het boek Sprakeloos werd uitvoering en unaniem geprezen in de media. In 2010 won het De Gouden Uil Publieksprijs en de Henriette Roland Holst-prijs.
Over Sprakeloos:
Na een beroerte raakt een amateur-actrice en schrijversmoeder haar spraakvermogen kwijt. Langzaam en onherroepelijk takelt ze af, steeds minder in staat om te communiceren met wie haar lief is. Daarover schrijvend maakt Tom Lanoye een meervoudige balans op. Van zijn kleurrijke jeugd in een volkswijk, van zijn worsteling met de liefde, van zijn rol als schrijver, van zijn conflicten met de kleine moederdiva, van de strijd die zij manmoedig voert en waarin ze reddeloos en redeloos ten onder gaat en van de blijvende woede en pijn die dat oplevert.
Sprakeloos ligt volledig in de lijn van Lanoyes autobiografische klassieker Kartonnen dozen. Was Kartonnen dozen een monument voor de jeugdliefde van de auteur, Sprakeloos is een aangrijpende ode aan zijn moeder.
Tom Lanoye (1958) woont en werkt in Antwerpen en Kaapstad. Hij staat bekend als romancier, theaterauteur, dichter, scenarist en performer. Hij is vertaald in meer dan vijftien talen, er zijn stukken van hem gespeeld in twintig landen en op zijn palmares staan bestsellers als Kartonnen dozen, Ten oorlog en Gelukkige slaven. In 2012 schreef hij het Boekenweekgeschenk Heldere hemel. In 2014 ontving hij voor zijn oeuvre de Constantijn Huygensprijs.
‘Een indringend en onvergetelijk boek.’ De Standaard
‘Sprakeloos, zo laat Lanoye zijn lezer achter.’ Elsevier
‘Het boek van zijn leven.’ Humo
‘Een naar de keel grijpend monument van taal voor een gestorven moeder.’ HP/de Tijd
‘Hartverscheurend en hilarisch.’ De Morgen
‘Een verrijzenis van allure.’ **** de Volkskrant
‘Een monument voor een dode moeder én een zelfonderzoek.’ NRC Handelsblad
‘Moeiteloos naast het beste van Claus en Boon.’ De Tijd
