Vier sterren voor ‘De langste adem’ in Elsevier

Afgelopen zaterdag verscheen een mooie recensie in Elsevier over De langste adem van Arielle Veerman. Recensent Jeroen Vullings beloont het boek met vier sterren en noemt het boek – waarin Veerman haar scheiding met Joost Zwagerman en de impact van diens zelfmoord op haar omgeving beschrijft – een ‘aangrijpende hartenkreet’. Veerman beschrijft haar personages en problematiek scherp en overtuigend:

‘Ze observeert scherp en geeft psychologisch rake typeringen. Tevens maakt ze feilloos van Joost een personage, ze toont hem van meet af aan als een overambitieuze macher, almaar met zwaaiende armen uit op erkenning door de buitenwereld (…) Veerman zelf vertolkt in deze roman de indringende stem van de verliezer van ‘de kwaadsprekerij’ van Joost die ook na zijn dood werkzaam blijkt. Door zijn roem wil zijn omgeving niets weten van zijn schaduwkanten, vrienden voegen zich direct bij Team Zwagerman tegen de afvallig geachte echtgenote. Veerman beschrijft dat verbijsterende lemmingengedrag haarscherp.’

U leest het hele artikel hier terug.

Over De langste adem:

De plotselinge dood van Joost Zwagerman op 8 september 2015 bracht een schok teweeg. Niet alleen bij het brede publiek dat de schrijver kende, ook familie en vrienden werden erdoor overvallen. Voor Arielle Veerman, die bijna twintig jaar met hem getrouwd was en drie kinderen met hem kreeg, betekende zijn dood na hun scheiding het slot van een jarenlang conflict.

In deze emotionele periode waarin ze teruggeworpen wordt op haar herinneringen zoekt ze naar aankondigingen van de destructieve daad waar hij altijd een tegenstander van was en stelt zichzelf vragen over het spanningsveld tussen gezinsleven en het werk van een productieve schrijver, voortdurend op zoek naar erkenning en publiek.

De langste adem is een eerlijk, invoelend en confronterend document over geluk dat uitmondt in een onherstelbare verwijdering.

Arielle Veerman heeft na haar middelbare school kunstgeschiedenis en restauratie in Italië gestudeerd. In 1992 keerde ze terug naar Nederland, waar ze haar beroep als restaurator van schilderijen uitoefent.