Vorige week verscheen er een zomeravondgesprek met Lale Gül en Franca Treur in NRC Handelsblad. Beiden debuteerden met een bestseller-roman, waarin ze afscheid namen van het streng religieuze milieu waarin ze opgroeiden. Lale Gül deed dat met Ik ga leven en Franca Treur met Dorsvloer vol confetti.
Franca vertelt dat ze het moeilijk vond ‘dat mensen zeiden dat ik mijn succes over de rug van mijn familie had bereikt. Omdat het natuurlijk ook zo is.’ Lale herkent dit ook. Hoewel de gelijkenissen tussen de twee niet te ontkennen zijn, is er zeker ook sprake van verschil. ‘Grof taalgebruik verwachten mensen van een man, niet van een vrouw. Ik vind belediging een mooi stijlmiddel. En ik ben graag lekker expliciet,’ aldus Lale.
U leest dit artikel hier terug.
Franca Treur is de auteur van het bekroonde en verfilmde Dorsvloer vol confetti, De woongroep, X&Y, Slapend rijk en Hoor nu mijn stem. Haar laatste boek is het prachtig ontvangen Regieaanwijzingen voor de liefde.
Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer.
