De Stiltevariant

In De stiltevariant, de nieuwe dichtbundel van Pieter Boskma, eisen de twee grootste mysteriën van het menselijk bestaan, de liefde en de dood, een belangrijke rol op. Door de bundel waren twee geliefden: een levende en een dode. Soms blijft in het midden wie het betreft, alsof dat niet uitmaakt, alsof dood en leven in wezen hetzelfde zijn. Alleen de liefde lijkt waarlijk autonoom en zowel het leven als de dood te overstijgen.
De stiltevariant is beeldrijk, muzikaal, met een mengeling van weemoed en euforie, van rouw en verliefdheid, van lichtere lyriek en wat grilligere passages met een grotere mate van raadselachtigheid en een zekere ‘kubistische’ abstractie. Dit laatste verhindert niet dat het een sensitieve en persoonlijke bundel is geworden, soms aards en soms mysterieus, nu eens bevreemdend en zelfs beklemmend, dan weer ontroerend.

Pieter Boskma (1956) is sinds zijn debuut in 1987 niet meer uit de Nederlandse poëzie weg te denken. In zijn bejubelde en omvangrijke oeuvre toont Boskma een unieke verbeeldingskracht. Zijn werk werd bekroond met onder meer de Ida Gerhardt Poëzieprijs en de Rabobank Cultuurprijs Letteren en met een nominatie voor de VSB Poëzieprijs.

‘Een oeuvre zo elementair als water, als geduldig water, haastig water, geheimvol water, verdwaald water, geschreven water, gezongen water.’
Joost Zwagerman

Over Het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen:
‘Pieter Boskma is zonder twijfel onze ruimste dichter, ruim omdat hij aarde en hemel toelaat in zijn gedichten, maar ook ruim omdat hij van die hele wereld aan eigen ervaringen poëzie weet te maken.’
Rob Schouten, Trouw

‘Gelukkig zorgt de dichter zelfs in deze deprimerende, misselijkmakende maatschappij voor een dosis humor, originaliteit, en misschien zelfs voorzichtige troost.’
Poëziekrant

Over Zelf:
‘Deze dichter is geen priegelaar – geef hem de ruimte en hij blaast je omver.’
Piet Gerbrandy, De Groene Amsterdammer