‘De duw’ besproken in Het Parool

Afgelopen weekend stond in Het Parool een recensie van De duw van Ashley Audrain. Volgens recensent Marjolijn de Cocq is ‘het gevoel van doem al vanaf het eerste hoofdstuk voelbaar’. Ze schrijft dat Audrain ‘een ingenieus spel speelt met de constante argwaan van Blythe ten opzichte van haar dochter’.

Over De duw:

‘De vrouwen uit deze familie… we zijn anders.’

Blythe Connor wil niet dat de geschiedenis zich herhaalt.

Violet is haar eerste kind en ze zal haar dochter alle liefde geven die ze verdient. Alle liefde die haar eigen moeder haar niet gaf.

Maar eerstgeborenen zijn nooit gemakkelijk. En Violet is veeleisend en onrustig. Ze lacht nooit. Al snel gelooft Blythe dat ze niets goed kan doen – dat er zelfs iets heel erg mis is. Of met haar dochter, of met haarzelf.

Haar man, Fox, zegt dat ze het zich verbeeldt. Maar Violet gedraagt zich bij hem anders. En hij kan niet begrijpen wat Blythe zelf als kind heeft meegemaakt. Niemand kan dat.

Blythe wil een goede moeder zijn. Maar wat als dat niet genoeg is voor Violet? Of voor haar huwelijk? Wat als ze het onheil niet kan zien aankomen?

Moeder en dochter. Engel of monster?

We kunnen niet kiezen wie onze kinderen zijn – noch wie we zelf zijn…

De duw is een verslavende, aangrijpende en onweerstaanbare roman die alles wat je dacht te weten over het moederschap in twijfel weet te trekken. Het is een boek over de vraag wat we zijn verschuldigd aan onze kinderen, en hoe het voelt als je als vrouw niet wordt geloofd.

Ashley Audrain (1982) werkte in het verleden als publiciteitsmanager bij Penguin Books Canada. De duw is haar debuutroman en verschijnt in meer dan dertig landen. Audrain woont met haar man en twee kinderen in Toronto.