‘Dochter’ van Lenny Peeters op Longlist ANV Debutantenprijs
Vandaag werd bekend dat Dochter, de debuutroman van Lenny Peeters, genomineerd is voor de ANV Debutantenprijs 2018, de belangrijkste literaire debuutprijs van Nederland en Vlaanderen. De vakjury stelde uit alle oorspronkelijk Nederlandstalige fictiedebuten die in 2017 zijn verschenen een longlist samen. Op 1 maart wordt de shortlist van drie titels bekendgemaakt. Tot die datum kunnen lezers zich als kernjurylid aanmelden om de drie boeken te lezen en te beslissen wie op 1 juli de prijs wint. De uiteindelijke uitreiking van de ANV Debutantenprijs vindt plaats op 1 juli.
Eerdere winnaars van waren onder andere Anna Enquist, Jessica Durlacher, Erwin Mortier, Gerbrand Bakker, Peter Buwalda, Jaap Robben en Lize Spit. De vakjury bestaat dit jaar uit Jelle van Riet, literair journaliste voor De Standaard, interviewster en presentatrice, jurylid ECI literatuurprijs; Ester Op de Beek, universitair docent aan de universiteit Leiden; Kees Snoek, hoogleraar Nederlandse letterkunde en cultuurgeschiedenis aan de Sorbonne in Parijs; Arjan Peters, literair redacteur van de Volkskrant, en voorzitter Casper Markesteijn, publicist, schrijver en voorzitter van DordtLiterair.
Benieuwd naar de andere genomineerden en interesse om als kernjurylezer mee te doen? Klik hier voor de website van de ANV Debutantenprijs.
De roman Dochter werd bij verschijning in september vorig jaar warm door de pers onthaald. Dagblad Trouw tipte Lenny Peeters afgelopen maand al als een van de vier interessantste debutanten van 2017. Hebban stelde dat het verhaal de lezer ‘ongenadig de diepte in voert’, en Cutting Edge noemt het boek ‘een volwaardig debuut, al was het maar omdat Peeters maar al te goed weet waar stijl en vorm voor staan.’ Knack gaf de volle vijf sterren en prees de ‘bijzonder efficiënte, spaarzame stijl’, waarbij Peeters de lezer liever ‘omverblaast met één detail dan in slaap sust met een karrenvracht langdradige beschrijvingen.’ Het resultaat is, volgens recensent Marnix Verplancke, ‘tezelfdertijd ranzig rauw en sprookjesachtig.’ In Knack verscheen deze week een dubbelinterview met schrijver Joost Devriesere.
Trouw prijst vooral de vertelstem die Peeters hanteert, waarbij de lezer consequent vanuit het onwetende, van moreel besef verstoken perspectief van Dochter de meest naargeestige dingen te zien krijgt. Peeters werkt veelal op basis van suggestie, en de lezer krijgt enkel flarden mee. Met deze stijl ‘nagelt Peeters je vast aan je stoel,’ aldus Trouw. Het Parool stelt dat Peeters Dochter uiterst geloofwaardig neerzet, en geeft het boek vier sterren. Recensent Dieuwertje Mertens ervaart het als een ‘tragisch verhaal waar de hoofdpersoon zelf geen verdriet om heeft,’ met ‘scènes die zich niet uit het geheugen laten wissen.’ Zodoende is ‘het grootste monster in het boek de onwetendheid.’
In Dochter volgen we een zwakbegaafd meisje wiens leven een aaneenschakeling van weerzinwekkendheden is. Desalniettemin draait haar belevingswereld vooral om het verzorgen van haar cavia’s.
Lenny Peeters (1975) is een prijswinnend schrijfster van korte verhalen uit Antwerpen. In 2008 won ze met ‘Familiegevoel’ de Flits Fictie-wedstrijd van Club Propaganda, en in 2010 met ‘Nanoseconde’ de verhalenwedstrijd van Uitgeverij Contact. Dochter is haar debuutroman.
Meer over Dochter:
‘Hoe heet je?’ Gewone woorden, maar ze klinken donker. Ik moet uitkijken.
‘Hoe heet je?’
Dochter, denk ik bij mezelf. Dochter, natuurlijk.
De vrouw vraagt waar ik woon. In ons huis. Dat van vader en mij. Ze wil nog meer horen. Wanneer ik geboren ben. Een hele tijd geleden. Toen de tuin nog vol medicijnbloemen stond. Met de blaadjes verzorgde ik de cavia’s. Elke dag op hetzelfde uur. Dat doe ik nu niet meer.
Ze vraagt wat er gebeurd is en waarom. Ik kijk naar mijn laarzen. Ik wil ze uitdoen en aan mijn voeten krabben, maar ik weet niet hoe, met die zakken rond mijn handen.
Het is een raadsel voor Dochter waarom zij aan een kruisverhoor van de politie onderworpen wordt. Langzaam beginnen we te begrijpen dat de jonge vrouw iets verschrikkelijks heeft gedaan. Scène na scène, beeld na beeld sluipt het ware verhaal binnen in de verhoorkamer van de inspecteurs.
Dochter is een ogenschijnlijk onschuldige psychologische roman, maar ongenadig voert het verhaal de lezer de diepte in.
