Mooie bespreking voor Franca Treur in het Nederlands Dagblad
Vandaag verscheen in het Nederlands Dagblad de eerste mooie bespreking voor de nieuwe roman van Franca Treur: Regieaanwijzingen voor de liefde, met tekeningen van Olivia Ettema. ‘Het nieuwe boek van Franca Treur is het waard om op Valentijnsavond gelezen te worden. De toon is in de eerste zinnen meteen gezet. En ja, deze vlotte schrijfstijl houdt Treur tot de laatste bladzijde vol.’
In Regieaanwijzingen voor de liefde besluiten geliefden Hanna en Loek om samen een scenario te schrijven. Een liefdesverhaal moet het worden, de personages moeten elkaar krijgen. Maar niet op een clichématige manier. Intussen wordt het steeds benauwder in de huiskamer. Al snel gaan de ramen open en komt de buitenwereld binnen. Aan de ene kant brengt dat lucht, aan de andere kant verleiding. Bestaat de veilige cocon nog of heeft de globalisering automatisch ieders wereld groter gemaakt? Welke concessies doet een filmmaker? Hoe flexibel zijn principes? Kun je de redder in nood zijn van je ex?
In vijftig korte hoofdstukken en vijftig tekeningen wordt het moderne leven gefileerd, met bijzondere aandacht voor de liefdesrelatie. Is het moment dat de personages elkaar krijgen het moment waarop Loek en Hanna elkaar verliezen?
Els Meeuse roemt de psychologische analyses en vlotte schrijfstijl: ‘Treur zoomt door middel van haar personages steeds weer in op vragen als: Waarom doet deze persoon zoals hij doet? Waarom ergert Lot zich aan het feit dat haar man zijn handen zo lang staat te wassen en in te smeren? Wat zegt dit over hun relatie?’. De recensent besluit met de volgende woorden: ‘Kruip samen met je liefje op de bank, verslind het boek en concludeer: ja, liefde is een kunst.’
Lees hier de volledige bespreking in het Nederlands Dagblad.
Franca Treur (1979) is schrijver van romans, verhalen, essays en columns. Ze debuteerde met het bekroonde en verfilmde Dorsvloer vol confetti, dat speelt in een bevindelijk gereformeerd milieu (meer dan 150.000 verkochte exemplaren). Later volgden De woongroep, het Zeeuwse Boekenweekgeschenk Ik zou maar nergens op rekenenen en de verhalenbundels X&Y en Slapend rijk. Regieaanwijzingen voor de liefde is haar jongste roman.
‘Het kenmerkende Treur-gevoel, de ongewone combinatie van bevrijding en verlies, komt nog beter dan voorheen naar voren. Erg goed zijn de vlijmende miniportretjes die Franca Treur door de roman strooit.’ Arjan Peters, de Volkskrant ****
‘Oh, zoals Franca Treur in een luttel zinnetje een heel mens en een hele wereld kan vangen!’ Thomas de Veen, NRC Handelsblad ****
‘In Franca Treurs benadering beluister ik een warme mengeling van mededogen en heimwee. Vooral haar stijl verdient bewondering. Ze weet uiteenlopende mensen levensecht te laten praten. Haar zinnen zijn steevast niet alleen het lezen, maar ook het overdenken waard.’ Mario Molegraaf, PZC
‘In Hoor nu mijn stem stikt het van de uiterst citeerbare zinnen. Keer op keer weet Franca Treur een situatie in een paar sprekende beelden te vatten, waarna ze op zoek gaat naar de psychologische inhoud ervan. (…) Hoor nu mijn stem is een roman over ontworteling, schuld en boete.’ Marnix Verplancke, Knack
‘Hoor nu mijn stem doet denken aan Treurs eerste boek, maar dan inhoudelijk sterker uitgewerkt. (…) Met algemeen menselijke vragen zoals: “Hoe kun je diepe relaties aangaan en tegelijk jezelf zijn en jezelf laten zien?” Dat maakt het boek ook in algemenere zin herkenbaar voor lezers, ongeacht geloof of achtergrond.(…) Het leven van Ina is uiterst herkenbaar voor alle refomeisjes van haar generatie.’ Enny de Bruin, Reformatorisch Dagblad
