‘Pluto’ besproken in De Telegraaf
Vandaag bespreekt recensent Lies Schut in De Telegraaf het nieuwste boek van Lara Taveirne: Pluto, aan het einde van de weg rechtdoor.
In Taveirne’s roman volgt de lezer hoofdpersonage Antonia. In het het heden verwerkt zij als volwassen vrouw het verlies van haar moeder, en probeert zij de idylle van haar jeugd terug te vinden. Door middel van terugblikken naar haar zomers als jong meisje, ziet de lezer Antonia opgroeien. Schut is enthousiast: ‘In beeldende zinnen met vaak creatieve taalvondsten schetst Taveirne de volwassenwording van Antonia’.
Volgens de recensent onderzoekt Taveirne in haar roman zowel de eenzaamheid als de kracht van familiebanden. Pluto toont ‘literatuur als manier om te vluchten, om in te verdwijnen en de werkelijkheid te verfraaien’.
Bovenal concludeert Schut: ‘Lara Tavereirne is een naam om goed te onthouden.’
Over Pluto:
Een goudkleurige Volvo hobbelt over een doodlopende weg, gevolgd door een immense stofwolk. Achter het stuur zit een druk pratende vrouw onder een strooien hoed. Op de achterbank, onder al even indrukwekkende hoofddeksels, zitten haar drie oudste dochters. Uit het passagiersraam steekt het hoofd van de tienjarige Antonia. Zij draagt geen hoed. Haar korte haren wapperen terwijl ze Pluto binnenrijden, want zo noemen haar zussen het doodse platteland waar hun moeder in een opwelling een scheef dijkhuis heeft gekocht.
In Pluto beleeft Antonia de zomer van haar leven. Pas vele jaren later keert ze terug, met een baby in een draagdoek en een peuter aan de hand. Maar ditmaal is het geen zomer. Het dijkhuis is zwaar in verval. Antonia’s hart ligt aan diggelen. De noordoostenwind blijft maar waaien. En de baby houdt niet op met huilen.
In Pluto biedt Lara Taveirne een volkomen authentieke blik op een van de grote thema’s van het mensdom: verlies. Zonder mededogen laat ze haar rouwende personages afdalen in het schimmenrijk, met alleen een touwtje om de weg terug te vinden: de onbreekbare band tussen generaties.
Bestel een exemplaar via onze webshop.
Lara Taveirne (1983), een van de eigenzinnigste schrijvers van haar generatie, schreef eerder de romans De kinderen van Calais (2014, winnaar Debuutprijs, genomineerd voor de Bronzen Boekenuil), Hotel zonder sterren (2015) en Kerkhofblommenstraat (2018).
